مایک اسمالکام، زندگینامه‌نویس مایکل جکسون، مدارکی را پیدا کرده است که می‌تواند کذب بودن برخی از اتهامات سوءاستفاده جنسی مایکل جکسون از کودکان را ثابت کند. به گفته‌ی او دو داستان مهم و کلیدی در «مستند ترک نورلند» وجود دارد که ساختگی بودن آنها قابل اثبات است.

مایک اسمالکام، روزنامه‌نگار و نویسنده کتاب Making Michael گفت که شواهد مهمی از مادر رابسون را کشف کرده است که با جزئیات اظهارات رابسون در «مستند ترک نورلند» تناقض دارد. اسمالکام همچنین مدعی است که بخشی از اظهارات سیفچاک با واقعیات مربوط به ساخت ایستگاه قطار نورلند مایکل جکسون هیچ همخوانی ندارد.

اسمالکام در گفتگو با Mirror Online در روز جمعه (۲۹ مارس) گفت که یکی از ادعاهای اصلی موجود در مستند ترک نورلند این است که وید رابسون مدعی شده آزار جنسی هنگامی آغاز شد که خانواده‌اش به «گرند کنیون» رفتند و او با جکسون [در نورلند] ماند.

اما اسمالکام ادعا می‌کند که جوی رابسون، مادر وید، هم در دادگاه سال ۱۹۹۳ و هم در استشهادنامه‌اش در سال ۲۰۱۶ گفته است که وید در آن سفر همراهشان بود.

او شهادت تحت سوگند جوی رابسون را گواهی بر دروغگویی وید می‌داند.

اسمالکام گفت: «وید رابسون در مستند ترک نورلند توضیح می‌دهد که چگونه او و خواهر ۱۰ساله‌اش در دو شب نخست اقامتشان در نورلند، در ژانویه سال ۱۹۹۰، در اتاق خواب جکسون ماندند.

وید سپس ادعا می‌کند که خانواده‌اش به «گرند کنیون» رفتند، درحالیکه او با جکسون پنج روز در نورلند تنها ماند.

وید با پرداختن به جزییات واضح درباره آنچه ظاهراً طی چندین شب اتفاق افتاده بود، مدعی شد که در همین زمان بود که برای نخستین بار توسط جکسون مورد آزار جنسی قرار گرفت.»

First image: Joy Robson’s 1993 deposition, confirming her family went away to the Grand Canyon, and that Wade hadn’t been alone at Neverland until that year (1993)

Second image: Joy Robson’s 2016 deposition, she again confirms her ‘whole family’ including Wade went to the Canyon pic.twitter.com/fck6wE5yka

— Mike Smallcombe (@mikesmallcombe1) March 30, 2019

اسمالکام توضیح داد: «جوی رابسون، مادر وید، در استشهادنامه‌ای در سال ۱۹۹۴/۱۹۹۳ در ارتباط با شکایت جردن چندلر، تحت سوگند شهادت داد که وید، در حقیقت، همراه آنها به آن سفر گرند کنیون رفته بود و آخر هفته بعد نیز تمام خانواده با هم برای دومین بار به نورلند برگشتند.»

«جوی رابسون دلیلی برای دروغ گفتن در این باره نداشت. او آشکارا تصدیق کرد که وید با جکسون در موقعیت‌های دیگری تنها مانده بود. می‌توانست بگوید، وید هنگامی که ما در طول هفته به گرند کنیون رفته بودیم، با مایکل تنها ماند، این تفاوتی ایجاد نمی‌کرد.»

مایک اسمالکام سپس به جزئیات اتفاقاتی پرداخت که جوی مدعی آنها بود، جزئیاتی که اظهارات پسرش را نقض می‌کند.

او ادامه داد: «جوی در استشهادنامه گفته بود، “ما در اولین تعطیلات آخر هفته به نورلند رفتیم و بعد آنجا را ترک کردیم و به گرند کنیون رفتیم و آنجا را گشتیم. آخر هفته بعد باز به نورلند برگشتیم.”»

«از او خواستند که با جزئیات شرح دهد چه کسانی به گرند کنیون رفته بودند و او پاسخ داد: “خانواده‌ام”. هیچ جا ذکر نشد که وید همانجا مانده باشد.»

«در تأیید این مطلب جوی بعداً فاش کرد که اولین باری که وید بدون او و تنها با جکسون در نورلند ماند در واقع سال ۱۹۹۳ بوده است. او گفت: “پسرم تا امسال (۱۹۹۳) هرگز بدون من تنها در نورلند نبوده است.”»

اسمالکام همچنین افزود، وید بیش از ده سال بعد از شهادت مادرش، در سال ۲۰۰۵ در دفاع از جکسون در دادگاه شهادت می‌دهد که تنها باری که او بدون مادرش در نورلند بوده است در سال ۱۹۹۲ یا ۱۹۹۳ بوده که مکالی کالکین و جردن چندلر هم آنجا بودند.

اسمالکام ادامه می‌دهد: «وقتی از وید به عنوان شهادت پرسیدند که آیا خواهرش هم در اولین سفر به نورلند «تمام مدت» با او در تخت‌خواب بود یا نه، وید پاسخ داد «بله». یعنی او هرگز در طول آن سفر با جکسون تنها نبوده است. مادرش هم روز بعد در شهادتش این مطلب را تأیید کرد.»

اسمالکام به این نکته نیز اشاره کرد که وید اعتراف کرده است که «نمی‌داند» اتفاقات آن شب «از یادآوری خاطرات خودش است یا کسی آنها را به او گفته است».

اسمالکام اظهار می‌کند: «وید در ایمیلی به مادرش، از او سؤالات زیادی درباره اتفاقات اولین تعطیلات آخر هفته در نورلند پرسیده است. این زمانی بود که بنیاد مایکل جکسون وید را برای کار در سیرک آفتاب نپذیرفته و وید در حال نوشتن کتابی درباره ادعای مورد سوءاستفاده قرار گرفتن بود.»

مادر وید، جوی رابسون، در پاسخ به این ایمیل نوشته است: «سلام وید، من به چیزهایی که نوشته‌ام نگاهی می‌اندازم، چندین نسخه و روایت مختلف دارم. اگر ببینم چیزی از آنها برایت سودمند است به تو خبر می‌دهم.»

وجود چنین مدارک واضحی در مردود شدن پرونده دادخواهی رابسون نیز موثر بود.
‌

اسمالکام در ادامه افزود: «همه اینها نشان می‌دهد که داستان وید درباره سوءاستفاده‌ جنسی از او در آن اولین باری که خانواده‌اش نورلند را به مقصد گرند کنیون ترک کرده بودند، اشتباه است.»

او همچنین روز بعد (۳۰ مارس) به میرر آنلاین گفت که بخشی از ادعای سیفچاک نیز نمی‌تواند حقیقت داشته باشد.

سیفچاک در دادخواستش علیه بنیاد مایکل جکسون مدعی شد که از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲، تا زمانیکه ۱۴ ساله بود، مورد آزار جنسی قرار گرفته است. اما این شخص به ظاهر قربانی، که اکنون ۴۱ ساله است، در مستند ترک نورلند گفته است که مایکل جکسون در اتاقی در طبقه بالای ایستگاه قطار نورلند به او تجاوز می‌کرده است.

اما اسمالکام اعلام کرد از طریق منبعی به مجوزهای ساخت در بخش سانتا باربارا دست یافته است که نشان می‌دهند ساخت ایستگاه قطار در ۲ سپتامبر ۱۹۹۳ تأیید شد. او گفت: «ایراد داستان سیفچاک همینجاست. ساخت ایستگاه قطار نورلند تا نیمه دوم سال ۱۹۹۳ حتی شروع نشده و تا نیمه اول سال ۱۹۹۴، زمانی که سیفچاک ۱۶ ساله بود، افتتاح نشده بود.»

In the last couple of hours I’ve been given access to the Santa Barbara County construction permits for the Neverland train station by my source – approved Sept 2, 1993 pic.twitter.com/xjtfvEvsUu

— Mike Smallcombe (@mikesmallcombe1) March 30, 2019

او ادامه داد: «بنابراین، اگر همانطور که سیفچاک در استشهادنامه‌اش اظهار کرده است سوءاستفاده‌های جنسی در سال ۱۹۹۲ متوقف شده بود، داستان سوءاستفاده جنسی در ایستگاه قطار نمی‌تواند امکان‌پذیر باشد چراکه در آن زمان این ایستگاه اصلاً وجود نداشته است. در اینجا یک اختلاف زمانی دو ساله وجود دارد.»

از قرار معلوم جکسون در تمام طول مدت احداث این ایستگاه قطار در سال ۱۹۹۳، در حال اجرای تور دنجرس در کشورهای دیگر بوده و بعد از آن هم مدتی در یک مرکز درمانی در لندن بستری بوده است.

اسمالکام همچنین اطلاعات بیشتری از رویدادهای موجود در زندگی جکسون در این بازه زمانی ارائه داد و افزود: «بین فوریه ۱۹۹۴ و دسامبر همان سال، جکسون در برج ترامپ در نیویورک زندگی می‌کرد و مشغول ضبط آلبوم HIStory بود و هر از گاهی به خارج از کشور سفر می‌کرد. پس از مدتی نیز با لیزا ماری پریسلی ازدواج کرد. ایستگاه قطار نیز در سال ۱۹۹۴ راه‌اندازی شد، در حالیکه جکسون در آنسوی کشور اقامت داشت.»

«نکته آخر این است که بعد از راه‌اندازی ایستگاه قطار، جکسون تا اوایل سال ۱۹۹۵ در نورلند نبود، یعنی تا ۳ سال پس از زمانی که سیفچاک ادعا می‌کند سوءاستفاده جنسی پایان یافته بود. و در آن زمان سیفچاک ۱۷ سال داشت و به بزرگسالی نزدیک شده بود.

همچنین در مصاحبه با میرر آنلاین، اسمالکام ادعا کرد که سیفچاک درباره امتناعش از شهادت دادن به نفع جکسون در دادگاه ۲۰۰۵ نیز دروغ گفته است. سیفچاک در «مستند ترک نورلند» ادعا می‌کند که جکسون در خلال برگزاری جلسات دادگاه طی تماسی تلفنی از او خواسته است تا در دادگاه به نفع او شهادت دهد.

اما علاوه بر اینکه مایکل جکسون در بازه زمانی برگزاری جلسات دادگاه اصلاً اجازه برقراری ارتباط با شاهدین احتمالی را نداشته است، طبق گزارش‌ها قاضی دادگاه نیز در بدو دادرسی ارائه هرگونه شواهدی از سوی سیفچاک را به دلیل غیرمعتبر بودنشان ممنوع اعلام کرده بود.

یک بازرس خصوصی که درباره این دادرسی تحقیق می‌کرد ظاهراً افزوده بود که عدم صلاحیت سیفچاک برای شهادت دادن در آن پرونده از همان ابتدا مشخص شده بود.

همچنین در گفتگو با NME today در روز ۳۱ مارس، اسمالکام افزود: «این دو داستان مهم در مستند ترک نورلند که با جزئیات بسیاری بیان شده‌اند، به ویژه داستان رابسون، طبق این شواهد ساختگی هستند.»

«با اینکه این موضوع به طور قاطعی اتهام سوءاستفاده جنسی جکسون از آنها را رد نمی‌کند، اما باعث می‌شود که از خود بپرسیم اگر آنها این دو داستان را از خودشان درآورده‌اند، پس در مورد بقیه داستان‌هایشان چه می‌شود گفت؟»

اسمالکام دلیلش برای اهمیت تحقیق در مورد اتهامات اخیر علیه جکسون را توضیح داد و گفت: «تنها هدفم از انجام این تحقیق این بود که تعادلی را که از ابتدا در تمام این جریانات اخیر وجود نداشت ایجاد کنم، اول در این مستند که برای بررسی حقیقت داشتن اتهامات این دو شخص هیچ تلاشی نکرد یا اصلاً این دو شخص را که [در دادخواستشان] صدها میلیون دلار طلب کرده‌اند به چالش نکشید. مستند ترک نورلند تمام معیارها و اصول اخلاقی فیلمسازی و روزنامه‌نگاری را نقض کرد.»

همچنین افزود: «پوشش رسانه‌ای حول مستند ترک نورلند نیز بسیار بی‌رحمانه بوده است و خبرنگاران صرفاً مقالات را بی‌آنکه تحلیل کنند تکرار می‌کنند و به خود زحمت تحقیق در مورد طرف دیگر قضیه را نمی‌دهند. شاید به خاطر تأثیر احتمالی این قضیه روی سوابقشان اینطور محتاطانه عمل می‌کنند. اما رسالت روزنامه‌نگاری کشف حقیقت به هر قیمتی است.»

رید در جلسه پرسش و پاسخی در جشنواره فیلم سان‌دنس اعتراف کرد که در زمان ساخت فیلم به بنیاد جکسون یا به هیچ‌یک از دوستان و افراد مرتبط با او هیچ حقی برای پاسخ‌دهی نداده بود.

و اما خود دن رید، کارگردان «مستند ترک نورلند»، در پاسخ به توییت مایک اسمالکام اعتراف کرده و پذیرفته است که قضیه تاریخ ساخت ایستگاه قطار حقیقت دارد، اما این را هم افزود که با اینکه تاریخ‌های آنها اشتباه است همچنان از ادعاهای سوءاستفاده جنسی سیفچاک حمایت می‌کند.

رید نوشت: «بله، هیچ شکی درباره تاریخ ایستگاه نیست. تاریخی که آنها اشتباه گفته‌اند زمان پایان یافتن سوءاستفاده‌های جنسی است.»

Yeah there seems to be no doubt about the station date. The date they have wrong is the end of the abuse.

— Dan Reed (@danreed1000) March 31, 2019

اما از طرفی افزایش زمان پایان یافتن سوءاستفاده جنسی نیز ممکن نیست، چراکه همانطور که بیان شد:
• هم مایکل جکسون پس از راه‌اندازی ایستگاه قطار تا اوایل سال ۱۹۹۵ در نورلند حضور نداشته است،
• هم تا سال ۱۹۹۶ مایکل جکسون در رابطه‌ی ازدواج با لیزا ماری پریسلی بوده است،
• هم خود سیفچاک گفته است که تا ۱۴ سالگی و تا سال ۱۹۹۲ مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گرفته و پس از اینکه به بلوغ رسید سوءاستفاده‌های جنسی پایان یافته است.

در حالی که بسیاری از خبرگزاری‌ها درباره تغییر موضع ۱۸۰ درجه‌ای دن رید نسبت به مستند ترک نورلند می‌گویند، او این ادعاها را تکذیب و اعلام کرد که شواهد هنوز از اتهامات مطرح‌شده در فیلم حمایت می‌کند.

اسمالکام پاسخ‌های رید به نظرات زیر توییت The Mirror را «شرم‌آور» خواند و گفت: «از آنجا که دروغ بودن این داستان لو رفته است، به نظر می‌رسد رید حالا ناگهان می‌خواهد خط سیر زمانی سیفچاک را خودش تغییر بدهد.»

او افزود: «اول از همه، شوکه شده‌ام که او از طرف سیفچاک حرف زده است. و دوم اینکه، شرم‌آور است که او احساس می‌کند حالا باید روایت فیلم را ــ که در آن گفته شده سوءاستفاده‌های ادعاشده در سال ۱۹۹۲ پایان یافتند ــ تغییر بدهد فقط به خاطر اینکه دروغ بودن بخشی از آن اثبات شده است.»

او در ادامه گفت: «وقتی ادعاهایی اینچنین را همان‌طور که هستند بپذیرید و تلاشی برای موشکافی موضوع و بررسی حقیقت آنها نکنید، چنین اتفاقی می‌افتد.»

این خبر جنجالی در بسیاری از رسانه‌های دنیا در حال منتشر شدن است.